Τρικάκια που πετάχτηκαν στην Πορεία για το ασφαλιστικο 13/2

pisw

trik2

trik3

trik4

trik1

Τα τρικάκια αυτά πετάχτηκαν σε 1000 αντίτυπα στους δρόμους της Πάτρας κατά τη διάρκεια της Γενικής Απεργίας στις 13 Φεβρουαρίου 2008.

Η ζωή στην αστική δημοκρατία Νο^ν

dspphototkabpf.gif

Ένας χρόνος κινητοποιήσεων στη παιδεία όπως καταγράφηκε στο indymedia

Προσπάθεια να παρουσιαστούν τα γεγονότα από τον ένα χρόνο κινητοποιήσεων στο χώρο της παιδείας (μαθητές-φοιτητές-δάσκαλοι) όπως καταγράφηκαν στα τοπικά νέα του athens indymedia.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=821038

Κείμενο για τους μετανάστες

Το παρόν κείμενο μοιράστηκε από τη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Μετανάστες στην Πάτρα.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Μετανάστες

Πόλη και κοινωνικοί αγώνες – Μανουέλ Καστέλς

Μανουέλ Καστέλς

Πόλη και κοινωνικοί αγώνες

pdf document

‘Σκοτώνουν τ’ άλογα στη δουλειά κι όταν γεράσουν τα θάβουν ιδίοις εξόδοις’

Η μπροσούρα ‘Σκοτώνουν τ’ άλογα στη δουλειά κι όταν γεράσουν τα θάβουν ιδίοις εξόδοις’ εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2002 απ’ την Ομάδα Ενάντια στον Εκβιασμό της Μισθωτής Εργασίας – τα περισσότερα μέλη της οποίας ήταν ήδη τότε μέλη και του Κόκκινου Νήματος. Στόχος της ομάδας αυτής ήταν, μέσα απ’ τη θεωρητική και ιστορική ανάλυση του κοινωνικού κράτους, να διαμορφώσει εκείνα τα εργαλεία που θα ισχυροποιούσαν την παρέμβασή της στις τότε κινητοποιήσεις ενάντια στην αποκαλούμενη «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος», δηλ. την επίθεση του καπιταλιστικού κράτους στον κοινωνικό μισθό και την όξυνση του ελέγχου που αυτό ασκεί στο προλεταριάτο.

pdf document

από τη σελίδα www.kokkinonima.gr

Για το ασφαλιστικό…

Σχολείο, φροντιστήριο, Lower, διαγωνίσματα, βαθμοί, πανελλαδικές εξετάσεις, πανεπιστήμιο, διπλώματα, εξεταστικές, μεταπτυχιακά, στρατός … και όλα αυτά για … δουλειά, απλήρωτες υπερωρίες, επισφαλή εργασία, μετεκπαίδευση, μισθοί πείνας, εργατικά ατυχήματα, απολύσεις, επαναπροσλήψεις και πάλι απ’ την αρχή. Μάγκες, μας κλέβουν τη ζωή!

Κι αν πέρυσι το πεδίο μάχης ήταν το εκπαιδευτικό (άρθρο 16, νόμος πλαίσιο, απεργίες δασκάλων, καταλήψεις μαθητών), φέτος τα αφεντικά αποφάσισαν να χτυπήσουν το εργασιακό. Κυβέρνηση, βιομήχανοι, τραπεζίτες βάλθηκαν να πάρουν πίσω και τα τελευταία κοινωνικά κεκτημένα, που το εργατικό κίνημα είχε καταφέρει, μετατρέποντας την ήδη επισφαλή ζωή μας σε πραγματική σκλαβιά.

Η δημόσια ασφάλιση γίνεται ατομική και ιδιωτική, αφού αυτά που θα μας παρέχονται από το κράτος ή από τα επαγγελματικά ταμεία δεν θα επαρκούν και θα αναγκαζόμαστε να ασφαλιζόμαστε σε ιδιωτικές εταιρίες.

Οι συντάξεις θα μειωθούν κατακόρυφα λόγω της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού τους. Η σύνταξη πλέον θα υπολογίζεται στο 70% (από 80% σήμερα) των μισθών της τελευταίας 15ετίας ή ολόκληρου του εργατικού βίου.

Τα χρόνια εργασίας αυξάνονται. Βασιζόμενοι στην επιστημονική θέση ότι ο «πληθυσμός γερνάει» και το εργατικό δυναμικό μειώνεται, η νέα πραγματικότητα που επιβάλλουν τα αφεντικά, μας θέλει να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.

«Ενοποίηση και εξορθολογισμός των ασφαλιστικών ταμείων», με πρόφαση ότι τα ταμεία είναι πολλά και η γραφειοκρατία μεγάλη. Τα ταμεία θα ενοποιηθούν προς τα κάτω, οδηγούμενα στην οριστική τους διάλυση. Οι παροχές μειώνονται και τα ήδη κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζόμενων θα υποβαθμιστούν ή θα χαθούν και θα χαριστούν τα εργοδοτικά χρέη.

Αποχαρακτηρισμός πολλών βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και μείωση των αναπηρικών συντάξεων.

Χρήση των αποθεματικών για επενδύσεις. Τα επικουρικά ταμεία θα μετατραπούν σε επαγγελματικά και τα αποθεματικά τους θα χρησιμοποιηθούν έως 70% στο χρηματιστήριο.

Διαχωρισμός της κοινωνικής περίθαλψης/προστασίας από την κοινωνική ασφάλιση για τους νέους ασφαλισμένους, αλλά και για όλους αυτούς που έχουν ασφαλιστεί από το 1983 μέχρι το 1992.

Αυτό που ξεκάθαρα φαίνεται είναι ότι όλοι αυτοί που χρόνια κλέβουν τα λεφτά από τα ταμεία, προσπαθούν να καλύψουν την κρίση που υπάρχει στο εργασιακό, προτείνοντας ένα αντιδραστικό και αντικοινωνικό ασφαλιστικό πρόγραμμα. Κι αν η παραπάνω επίθεση πλήττει ένα κομμάτι με «κανονική» εργασιακή πραγματικότητα, πόσο μάλλον πλήττονται όλοι αυτοί που βρίσκονται σε δυσμενή θέση: «μαύροι εργαζόμενοι», μετανάστες, άνεργοι. Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ελεημοσύνη των αφεντικών ή του κράτους, αλλά αυτό που δικαιωματικά ανήκει στους εργαζόμενους, είναι ένα κομμάτι των δεδουλευμένων.

Αρνούμενοι τη συμμετοχή σε κάθε είδους διάλογο και ξεπερνώντας τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες θα πρέπει να πιέσουμε για μαζικές καταλήψεις και γενικές απεργίες διαρκείας, ώστε ο αγώνας να καταφέρει να οργανωθεί «από τα κάτω». Στόχος δεν είναι μόνο η αντίδραση στις νέες ασφαλιστικές ρυθμίσεις, ούτε η υπεράσπιση της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά η απαίτηση και η διεκδίκηση όλων αυτών που μας ανήκουν. Οι απαντήσεις δίνονται στο δρόμο και όχι στη Βουλή.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

αρχιτεΧΘΟΝΙΟΙ

(Το κείμενο μοιράστηκε στη συνέλευση της Αρχιτεκτονικής και στην πορεία στις 12/12 στην Πάτρα)

pdf document

Η ζωή στην αστική δημοκρατία – Λέανδρος ’07

Για μια αυτοδιαχείρηση και μια κοινοτική δομή του χώρου – Μανώλης Παπαδολαμπάκης

Μανώλης Παπαδολαμπάκης

Για μια αυτοδιαχείρηση και μια κοινοτική δομή του χώρου

Διαλεκτική του ξεπεράσματος των αντιθέσεων του χώρου στην προοπτική του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού

“Έχοντας θεμελιώσει την άρνησή μας στον σημερινό απάνθρωπο τρόπο ζωής στις πόλεις (σε σχέση με τις δοσμένες κοινωνικο-οικονομικές και πολιτιστικές συνθήκες και την ίδια την δομή των σύγχρονων πόλεων) στο βιβλίο “ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ: ΠΟΛΕΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ” και έχοντας -στο ίδιο βιβλίο- παρουσιάσει ορισμένες δυνατότητες αντίστασης ή εναλλακτικών λύσεων απέναντι σ’ αυτό τον τρόπο ζωής σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ερχόμαστε μ’ αυτό εδώ το βιβλίο να συμπληρώσουμε αυτή την άρνηση με καταφατικό πια τρόπο, στηριζόμενοι σε τούτην εδώ τη διαπίστωση: χωρίς να πιστεύουμε ότι μια “σωστή” υλική δομή του χώρου θα μπορούσε να εξασφαλίσει από μόνη της μια “σωστή” κοινωνική-κοινοτική ζωή (τεχνοκρατική άποψη), πιστεύουμε ωστόσο ότι αν η τελευταία υπάρχει σαν προϋπόθεση, θα μπορούσε να υποβοηθηθεί σημαντικά από μια τέτοια υλική οργάνωση του χώρου που να της είναι αντίστοιχη, εικόνα και ομοίωσή της. Πρέπει λοιπόν να διερευνήσουμε όχι μόνο αυτή καθεαυτή την ποιότητα των νέων χώρων που αναζητούμε, αλλά και τις διαδικασίες παραγωγής της, παίρνοντας υπόψη τα ενδιάμεσα – μεταβατικά στάδια από τα οποία θα περάσει το ΤΩΡΑ οδεύοντας προς το ΤΟΤΕ. Η διπλή αυτή διερεύνηση (τελικής ποιότητας και μεταβατικών διαδικασιών) είναι το αντικείμενο αυτού εδώ του βιβλίου, στη μορφή μιας “Πρότασης για έρευνα”, στοιχεία και πρώτες ενδείξεις μόνο της οποίας παρουσιάζονται εδώ. Αυτή λοιπόν η “έρευνα της έρευνας”¨αφορά όχι μόνο το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, αλλά και τις τωρινές δυνατότητες στο δικό μας κοινωνικο-παραγωγικό και πολιτικό σύστημα, προς της κατεύθυνση βέβαια της κοινωνικής αλλαγής.”

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

pdf document

Links για το φοιτητικό κίνημα 2006-2007

Τα περισσότερα από τα ελευθεριακά,αναρχικά,αυτόνομα και κομμουνιστικά κείμενα που έχουν ως κύριο αντικείμενό τους το φοιτητικό κίνημα 2006-2007…

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=660511

Οι δικτάτορες των πόλεων: πολεοκράτορες και τεχνοκράτες – Μανώλης Παπαδολαμπάκης

Μανώλης Παπαδολαμπάκης

Οι δικτάτορες των πόλεων: πολεοκράτορες και τεχνοκράτες

Για μια πολιτική φιλοσοφία και κοινωνιολογία της διαλεκτικής του χώρου: η πόλη-στρατώνας / η πόλη-εξέγερση

pdf document

Η επικοινωνία με την αρχιτεκτονική – Παντελής Γ. Λαζαρίδης

Παντελής Λαζαρίδης

Η επικοινωνία με την αρχιτεκτονική

Η ιδεολογική και πολιτική λειτουργία του κώδικα

pdf document

Ed van der Elsken

web page : www.edvanderelsken.nl

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΚΑΖΙΝΟ ΜΟΝ ΠΑΡΝΕΣ

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=745141

Κείμενο που συντάχθηκε από τους συντρόφους που έκαναν τη συμβολική επίθεση στο καζίνο Μον Παρνές, ως ένδειξη αντίστασης στην καταστροφή και τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος από την πολιτική και οικονομική εξουσία.

Γράμμα σε έναν αρχιτέκτονα

Εάν λεηλατούμε τράπεζες, αυτό γίνεται επειδή έχουμε αναγνωρίσει το χρήμα ως την κεντρική αιτία όλη μας της δυστυχίας. Εάν σπάμε τζάμια, αυτό δε γίνεται επειδή η ζωή είναι αγαπητή, αλλά επειδή τα εμπορεύματα μας αποτρέπουν από το να ζούμε με όλα τα κόστη. Εάν σπάμε τις μηχανές, αυτό δε γίνεται εξαιτίας μιας επιθυμίας μας να προστατεύσουμε την εργασία, αλλά για να επιτεθούμε στη μισθωτή σκλαβιά. Εάν επιτεθόμαστε στην αστυνομία, αυτό δε γίνεται επειδή θέλουμε να τους βγάλουμε από τις γειτονιές μας, αλλά για να τους βγάλουμε από τις ζωές μας. Το Θέαμα επιθυμεί να μας κάνει να φαινόμαστε φοβεροί και τρομεροί. Σκοπεύουμε να γίνουμε πολύ χειρότεροι. The Gravediggers, Paris May 1980

pdf document

Τόποι διακοπών και χρόνος – Henry Lefebvre

Απόσπασμα από την Τέταρτη Υπόθεση πάνω στον χώρο

[(…)Οι τόποι διακοπών και επίσης οι νέες πόλεις, είναι διαχωρισμένες από την παραγωγή, έτσι ώστε οι χώροι διακοπών, φαίνονται απελευθερωμένοι από την εργασία και “ελεύθεροι”, ενώ είναι δεμένοι με τους τομείς εργασίας μέσα στην οργανωμένη, κυριαρχούμενη κατανάλωση. Αυτοί οι αποκομμένοι απ’ την παραγωγή χώροι, λες και μπορεί κανείς να ξεχάσει εκεί την παραγωγική εργασία, είναι τόποι ανάκτησης δυνάμεων. Οι τόποι αυτοί συνδέονται πλατιά με την παραγωγική εργασία, αν και προσπαθούν να τους δώσουν ένα χαρακτήρα ελευθερίας και γιορτής και τους γεμίζουν σύμβολα που δεν έχουν για σημαινόμενα την παραγωγή και την εργασία. Είναι ένα τυπικό παράδειγμα του χώρου που είναι συγχρόνως διαχωρισμένος και ενοποιημένος. Πρόκειται ακριβώς για τόπους όπου αναπαράγονται οι παραγωγικές σχέσεις, πράγμα που δεν εξαιρεί, αλλά περιλαμβάνει την καθαρή και απλή αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Όλα αυτά διαβάζονται στους χώρους, άσχημα όμως, επειδή το κείμενο και το περιεχόμενο είναι συγκεχυμένα (όπως σ’ ένα σημειωματάριο). Αυτό που διαβάζεται δύσκολα, γίνεται καθαρά αντιληπτό, αν ξεκινήσουμε από την έννοια του χώρου, που είναι από τη μια μεριά εξαρθρωμένος και διαχωρισμένος κι από τη άλλη οργανωμένος και επανασυνδεμένος από την εξουσία.

Στον χώρο αυτό, που οι «ιδιότητες» του τοποθετούνται στην άρθρωση της μορφής και του περιεχομένου, αντιστοιχεί ένας χρόνος που έχει τις ίδιες «ιδιότητες». Ο χρόνος, ανώτατο αγαθό, ανώτατο εμπόρευμα, πουλιέται κι αγοράζεται: χρόνος εργασίας, χρόνος κατανάλωσης, χρόνος διασκέδασης, χρόνος διαδρομής, κ.λ.π. Οργανώνεται σε σχέση με την παραγωγική εργασία και την αναπαραγωγή των παραγωγικών σχέσεων μέσα στην καθημερινότητα. Ο «χαμένος» χρόνος δεν είναι για όλους, γιατί πρέπει να τον πληρώσεις ακριβά. Ο υποτιθέμενος «ελεύθερος χρόνος» είναι μόνο και μόνο χρόνος διαχωρισμένος και διατηρημένος σαν τέτοιος στα γενικά πλαίσια.(…)]

Henry Lefebvre
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εκδ. Κουκίδα, 2007

Αυτονομία και Κοινωνικά Κινήματα – με αφορμή τις φοιτητικές καταλήψεις του ιούνη

Μπροσούρα που εξέδωσαν σύντροφοι από την Πάτρα για τις φοιτητικές καταλήψεις της περιόδου Μαϊου-Ιουνίου 2007.

pdf document

ΜΑΤ οι κρανοφόροι – Χρήστος Μπρατάκος

“… Ο Μπρατάκος είναι ένας τέτοιος αυτοκαθαιρεμένος πρώην ” άρχων του πεζοδρομίου” που κάποτε κατάλαβε την απάτη και “ανένηψε”.Για να μας δώσει τούτη την πάρα πολύ ενδιαφέρουσα μαρτυρία της περιπέτειάς του. Την οποία κάπου-κάπου επιχειρεί να τη λογοτεχνικοποιήσει. Όμως η αξία αυτού του βιβλίου δεν βρίσκεται στις όποιες λογοτεχνικές προθέσεις. Βρίσκεται στην σπανιότητα μιας εξαιρετικά χρήσιμης μαρτυρίας.”
Βασίλης Ραφαηλίδης

pdf document

Δύο εβδομάδες στη Ρεν

Ένας από-πρώτο-χέρι και εμπεριστατωμένος απολογισμός των γεγονότων στη Ρεν από μία συμμετέχουσα στο κίνημα ενάντια στο CPE.

Το κείμενο “Δύο εβδομάδες στη Ρεν” κυκλοφόρησε (με τη μορφή μπροσούρας) στην κατειλημμένη πανεπιστημιούπολη της Θεσσαλονίκης, το τελευταίο δεκαήμερο του Γενάρη. Στόχος της έκδοσης του κειμένου στα ελληνικά ήταν να κυκλοφορήσουμε εντός του κινήματος των καταλήψεων ένα κομμάτι της εμπειρίας των αγωνιζόμενων ενάντια στο CPE στη Γαλλία.

pdf document

από τη σελίδα www.blaumachen.gr

Πολεοδομία και Δημόσια Τάξη – Αθήνα, Οχυρωμένη Πόλη

“Στις αρχές του 1977 δύο φοιτητές της αρχιτεκτονικής σχολής του εμπ παρουσιάζουν δημόσια (σε ένα από τα τελευταία μαθήματα των σπουδών τους που λέγεται «διάλεξη») το θέμα «Πολεοδομία και Δημόσια Τάξη, Αθήνα Οχυρωμένη Πόλη». Είναι μια διάλεξη που θα προκαλέσει σκάνδαλο στη γενικά «αριστερή» (από άποψη φοιτητών και κατώτερου διδακτικού προσωπικού) σχόλη, σκάνδαλο του οποίου ο απόηχος θα αιωρείται για χρόνια στο περιβάλλον των ριζοσπαστικών φοιτητικών κύκλων του εμπ. Οι δύο φοιτητές – που η πολιτική ταξινόμηση θα τους τοποθετήσει στην κατηγορία των καταστασιακών – μιλούν για ένα θέμα ταμπού, που ακόμα και η άκρα αριστερά της εποχής δεν ήξερε, δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να ακουμπήσει: την σχέση της πολεοδομίας με την δημόσια τάξη, αλλά και την επανάσταση. Μιλούν για το «ιερό» Ιπποδάμειο σύστημα, αλλά και την «ανίερη» εξέγερση τον Δεκέμβρη του ’44. Και μιλούν τεκμηριωμένα…” (από την εισαγωγή της μπροσούρας)

pdf document

Κείμενο Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης Αρχιτεκτόνων Πάτρας

Στο κατειλλημένο πανεπιστήμιο Πατρών, κάπου το Γενάρη ή το Φλεβάρη, μέσα στο Σ1 (σχεδιαστήριο της σχολής) γύρω στα 20 άτομα συνολικά, συγγράψαμε το παρόν κείμενο ως απάντηση σε κάποια εσωτερικά γεγονότα με έναν καθηγητή. Θεωρούμε ότι το κείμενο αυτό είναι σημαντικό γιατί:

1. Θίγει κάποια σημαντικά ζητήματα που απασχολούν όλη την πανεπιστημιακή κοινητα και όχι μόνο αυτήν (εθελοντισμός, φοιτητική εργασία άμισθη-ανασφάλιστη, κτλ.),

2. Γράφτηκε από αρκετές πολιτικές τάσεις που υπήρχαν στο κίνημα (!!!) και όχι από άτομα με ενιαίο πολιτικό λόγο,

3. Είναι συλλογική δουλεία και ενδεικτικό στοιχείο της μικρής ή μεγάλης, έστω, πολιτικής ζύμωσης που υπήρχε με τους περισσότερους από εμάς κατά τη διάρκεια των καταλήψεων τόσο τον Μάη-Ιούνη, όσο και το Γενάρη-Μάρτη, και

4. Στη σχολή μας τέτοιες συνθήκες είναι δεδομένες. Ποτέ δεν είχε ειπωθεί τίποτα για όλα αυτά και είτε βγάζαμε το σκασμό, είτε τρέχαμε από πίσω τους.

Το κείμενο επαναλαμβάνουμε ότι γράφτηκε από τη Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης της Αρχιτεκτονικής Πάτρας. Δεν υπάρχει καμία διάθεση ιδιοποίησής του από εμάς, αλλά αναγνωρίζουμε σε αυτό τον εαυτό μας και γι’ αυτό το δημοσιεύουμε.

pdf document

Περί συνελεύσεων – Ραούλ Βανεγκέμ

Το κείμενο αυτό είναι απόσπασμα από ένα βιβλίο του Ραούλ Βανεγκέμ για τις άγριες απεργίες και τις συνελεύσεις…

pdf document

Junkie’s box

Μιας και το θέμα με τους ναρκομανείς είναι πρόσφατο (βλ.πλατεία Εξαρχείων), ορίστε και μια αρχιτεκτονίστικη άποψη για τη λύση του προβλήματος!!! Συγγραφείς οι klmf architects. Το κείμενο από Athens9.

η σελίδα διαμορφωμένη σε pdf document: pdf document

από τη σελίδα athens9.blogspot.com

the asylum of the asylum

Τα σχόλια περιττεύουν…

“αυτό είναι σωστό, επίθεση στα γραφεία τους να βγάλουν το σκασμό”

η σελίδα διαμορφωμένη σε pdf document: pdf document

απο τη σελιδα athens9.blogspot.com

Giuseppe Terragni, casa del fascio, 1932-33, como-italy

terragnicasadelfascioblog.jpg

. . .

292199.jpg

Η Κοινωνία του θεάματος σήμερα – Γιάννης Ιωαννίδης

Το παρόν κείμενο αποτελεί την ομιλία του Γιάννη Ιωαννίδη σε μια εκδήλωση στην Φάμπρικα Υφανέτ που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβρη του 2004 από το Ξενοδοχείο των Ξένων.

document

από τη σελίδα www.terminal119.gr

On wild architecture – Guy Debord

Μετάφραση ενος κειμένου που έγραψε ο Guy Debord στα 1972.

pdf document

Χρήση της αρχιτεκτονικής

«Ο Derrida είναι ίσως υπερβολικά ασαφής (θεωρητικός) για το κοινό μας. Έχουμε περισσότερα κοινά με τους αρχιτέκτονες: συνδυάζουμε θεωρία και πρακτική. Μπορούμε να διαβάσουμε, μα ξέρουμε παράλληλα πώς να χτίσουμε και να καταστρέψουμε – και μερικές φορές να σκοτώσουμε».

http://www.blackout.gr/keimena/73

από τη σελίδα www.blackout.gr

Προεκλογική Διακύρηξη των σπουδαστών της ΠΠΣΠ της Αρχιτεκτονικής Σχολής

(Η ΠΠΣΠ ήταν η νεολαία του ΚΚΕ μ-λ)

Το κείμενο που ακολουθεί χρησιμοποιήθηκε από την Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη (ΠΠΣΠ) στις τελευταίες πριν την δικτατορία εκλογές του Συλλόγου Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ.

(ο τίτλος είναι δικός μας)

Οι εκλογές αυτές ήταν οι πρώτες που διεξάχθηκαν στο νέο σύλλογο των σπουδαστών της Αρχιτεκτονικής Σχολής ο οποίος δημιουργήθηκε σαν σύλλογος ανεξάρτητος από τον Σύλλογο Σπουδαστών του ΕΜΠ (ΣΣΕΜΠ) που υπήρχε μέχρι τότε. Ο σύλλογος ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των σπουδαστών της ΠΠΣΠ, οι οποίοι αναγνώρισαν ότι ο ΣΣΕΜΠ δεν επαρκούσε πια για τις συνδικαλιστικές ανάγκες των σπουδαστών, σχεδίασαν την μορφή του νέου συλλόγου, έγραψαν το καταστατικό του και κίνησαν τη διαδικασία για την αναγνώριση του, καταθέτοντας το καταστατικό στο πρωτοδικείο κ.λπ.
Η πρωτοβουλία αυτή των σπουδαστών της ΠΠΣΠ αναγνωρίστηκε σαν θετική από όλους τους σπουδαστές του Πολυτεχνείου, το καταστατικό αυτό αντιγράφτηκε και από τους σπουδαστές των άλλων σχολών του ΕΜΠ και σε διάφορες φάσεις οι σχολές απέκτησαν επίσης ανεξάρτητους συλλόγους. Η διαδικασία αυτή διακόπηκε από τη δικτατορία και συνεχίστηκε μετά το τέλος της.

Στις εκλογές της αρχιτεκτονικής σχολής η ΠΠΣΠ κατέβασε το κείμενο που ακολουθεί σαν προεκλογικό πρόγραμμα και “αναγκάζοντας”, με την καλή έννοια, όλες τις άλλες παρατάξεις (Λαμπράκηδες, Νεολαία Ένωσης Κέντρου, κλπ.) να συμμετάσχουν σε αυτές τις εκλογές με το δικό τους πρόγραμμα η κάθε μία, πράγμα πρωτοφανές στα χρονικά των σπουδαστικών συλλόγων. Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, το παρακάτω κείμενο, όσο και αν η γλώσσα του σήμερα ηχεί κάπως παράξενα με τη συχνή αναφορά στην μεγαλοαστική τάξη και στον ιμπεριαλισμό, εκθέτει μια πλήρη άποψη για την αρχιτεκτονική και τις σπουδές της αρχιτεκτονικής που ακόμα και σήμερα δεν απέχει από την πραγματικότητα.
Το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας ήταν να διεξαχθούν στην αρχιτεκτονική σχολή, λίγο πριν τη δικτατορία εκλογές με την συμμετοχή όλων των σπουδαστών της αρχιτεκτονικής ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, σε ποσοστό που πρέπει να είναι πρωτοφανές για φοιτητικές εκλογές. Στη συνέχεια σχηματίστηκε ένα διοικητικό συμβούλιο που είχε εκπροσώπους από όλες τις παρατάξεις και συγκροτήθηκε σε σώμα χωρίς τις συνηθισμένες εκείνη την εποχή και μέχρι σήμερα “συμφωνίες” (= παζάρια) κάτω απ’ το τραπέζι.
Οι σπουδαστές της αρχιτεκτονικής συμμετείχαν στη δραστηριότητα του συλλόγου και είναι χαρακτηριστικό ότι ομόθυμα αγωνίστηκαν για την απαλλαγή των σπουδαστών από τον χαφιεδισμό που επικρατούσε στο πολυτεχνείο. Μια από τις πρώτες ενέργειες του συλλόγου ήταν να καταλάβουν το κεντρικό κτίριο της αρχιτεκτονικής σχολής διαμαρτυρόμενοι για τον χαφιεδισμό εκ μέρους τον κλητήρων της αρχιτεκτονικής σχολής. Έμειναν ενωμένοι και επέμειναν στην κατάληψη, παρά την αποβολή εκ μέρους της Συγκλήτου των μελλών του προεδρείου του Συλλόγου. Η κατάληψη έληξε τελικά τα χαράματα της 21 Απριλίου του 1967 και ήταν η τελευταία πολιτική πράξη στον σπουδαστικό χώρο πριν από τη δικτατορία.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται για δύο λόγους: Ο ένας είναι για να συμβάλει στην διερεύνηση της πολιτικής κατάστασης κατά τη δεκαετία του 60 και ο άλλος είναι για να συμβάλει στην συζήτηση περί αρχιτεκτονικής που πρέπει επιτέλους να αρχίσει στις νέες συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας.

Για τις Σελίδες Κριτικής
Κ.Π.

pdf document

από τη σελίδα http://www.critici.gr

The Revolution of Everyday Life -Raoul Vaneigem

Everything starts from subjectivity, and nothing stops there. Today less than ever.
From now on the struggle between subjectivity and what degrades it will extend the scope of the old class struggle. It revitalizes it and makes it more bitter. The desire to live is a political decision. We do not want a world in which the guarantee that we will not die of starvation is bought by accepting the risk of dying of boredom.

The world must be remade; all the specialists in reconditioning will not be able to stop it.

pdf document

Paris, capitale du XIXe siecle – Walter Benjamin

Tο ξενοδοχείο των ξένων είναι μια συλλογικότητα από τη Θεσσαλονίκη… Στο τέταρτο τεύχος του περιοδικού τους έχουν μεταφράσει ένα πολύ καλό κείμενο του Walter Benjamin, Παρίσι, πρωτεύουσα του 19ου αιώνα!

pdf document (σελ. 11-23)

από τη σελίδα www.disobey.net/hotel_des_etrangers/

…μετά από δέκα μήνες κινητοποιήσεων!

Μετά απο δέκα μήνες κινητοποιήσεων το ερώτημα που προκύπτει είναι αν και με ποιόν τρόπο συνεχίζουμε τον αγώνα. Το φοιτητικό κίνημα έχει επιτύχει νίκες στις δομές του, στις διαδικασίες του και σε κάποιες διεκδικήσεις του, αλλα τα δύο θεμελιακά του αιτήματα δεν έχουν επιτευχθεί. Ο νόμος Πλαίσιο ψηφίστηκε και το άρθρο 16 αναθεωρήθηκε σε πρώτο βαθμό με την συνενοχή όλων. Επομένως, στο αρχικό ερώτημα, η απάντηση είναι οτι ο ανυποχώρητος και καθολικός αγώνας είναι μονόδρομος. Η μεταστροφή των διεκδικήσεων σε μη εφαρμογή μέσα στα πανεπιστήμια είναι άστοχη. Απο τη στιγμή που ισχύει κρατικά ο νόμος, τα πανεπιστήμια που δεν συμμορφόνονται δεν θα χρηματοδοτούνται, νόμιμα πλέον, απο το κρατικό προυπολογισμό.

Μόνη λύση είναι η ολοκληρωτική κατάργηση του νόμου μέσα απο τις μαζικότερες και συλλογικότερες μορφές πάλης. Είναι αναγκαίο να διατηρήσουμε το εννιαίο παννελαδικό μέτωπο κινητοποιήσεων. Οι κλειστές σχολές και οι πορείες έχουν το πιο άμεσο και ισχυρό αντίκτυπο. Είναι κοινωνικά νομιμοποιημένες μορφές αγώνα που το κράτος ξεκάθαρα επιδιώκει να ποινικοποιήσει μέσα απο τη καταστολή και μέσα από τη κατάργηση του ασύλου, που ο νόμος πλαίσιο επιβάλλει στη πράξη. Τα νούμερα των καταλήψεων και των ανθρώπων που κατεβαίνουν στο δρόμο είναι ενδεικτικά της δυναμικής του κινήματος.

Σταματώντας, μαζέυοντας τα μαθήματα και τις εξεταστικές μας, επαληθεύουμε τις προβλέψεις του κράτους και των ΜΜΕ (‘’ οι φοιτητές κουράστηκαν να επανασταστούν αφού ούτως ή άλλως ο νόμος έχει ψηφιστεί.’’). Αυτή είναι η μόνη σίγουρη ήττα και είναι πράγματι τραγικό τούτο να συμβαίνει από το εσωτερικό του κινήματος.

Εάν το φοιτητικό κίνημα μετά τις εντυπωσιακές εκρήξεις, που σημείωσε στη κοινωνική πραγματικότητα, δεν συνεχίσει και δεν διεκδικήσει τους ξεκάθαρους στόχους του, οι επερχόμενες διεκδικήσεις θα είναι εξαρχής καταδικασμένες. Αντίθετα, η υλική νίκη αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη σε οποιαδήποτε έμπρακτη αμφίσβητηση παίρνει τη μορφή κινήματος στο μέλλον.

Ο νόμος Πλαίσο μπορεί να αποσυρθεί, το άρθρο 16 μπορεί να μην αναθεωρηθεί.

Τελικά το μόνο ερώτημα είναι καθολικός αγώνας ή υπόταγη.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.

Η ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ, Η ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ.

αυτόνομη κίνηση αρχιτεκτονικής

(η αυτόνομη κίνηση αρχιτεκτονικής έβγαζε λόγο κατά τη διάρκεια των καταλήψεων του γενάρη-μάρτη και πάνω κάτω αποτελούταν από τα ίδια άτομα που αποτέλεσαν αργότερα και τους αρχιτεΧΘΟΝΙΟΥΣ)

Περί συνελεύσεων και … άλλων δεινών

Περί συνελεύσεων …και άλλων δεινών

Η κυρίαρχη λογική στη συνέλευση ως τώρα:«Εγώ που όλη μέρα τρέχω, βρήκα και χρόνο να έρθω στη Γενική Συνέλευση, να ενημερωθώ και να αποκτήσω άποψη στα θέματα που «καίνε» την κοινωνία και κυρίως το Πανεπιστήμιο. Θα ακούσω αυτούς που κάτι ξέρουν (βλ. παρατάξεις) και στις 3 ώρες θα έχω βρει τη λύση που μου αρέσει περισσότερο, θα τη στηρίξω, θα τη ψηφίσω και θα φύγω!(αν αντέξω)»

Σε αυτές τις 3 ώρες της Γ.Σ. δε συμβαίνει τίποτα άλλο πέρα από μάχη έτοιμων και προαποφασισμένων απόψεων, θέσεων, λύσεων και εγγυητών αυτών. Έτσι απλά είναι αδύνατη η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων ή άλλων τρόπων ανάλυσης ζητημάτων, αν αυτά δεν παρουσιάζονται (απονεκρωμένα) σε ένα πλαίσιο. Ανυπαρξία ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου!

Δε θεωρούμε ότι η ατομική ευθύνη του καθενός μας έγκειται (και εξαντλείται) στην ψήφιση των πιο γαμάτων bullets και στην ανάθεση πραγματοποίησης των σε αυτούς που τα πρότειναν… Έλεος! Ας συνειδητοποιήσουμε πια, ότι στις πραγματικές πολιτικές διαδικασίες θα πρέπει να σπάσουμε τα αρχίδια μας, μέχρι να καταλάβει ο καθένας τι ρόλο βαράει και αυτός και οι άλλοι και για ποιον λόγο κανείς δεν κατέχει περισσότερα κιλά «φωτός» από κάποιον άλλον.

Ενημερωτικές, αναθετικές, αντιπροσωπευτικές, πεφωτισμένες και παθητικές λογικές (και πού ‘σαι ακόμα…) κι έτσι απλά ολοκληρωθήκαμε πολιτικά!

Το άρθρο 16 δεν το αντιλαμβανόμαστε ως τη μοναδική απειλή από ένα σύστημα αντιτιθέμενο στα δικά μας συμφέροντα, αλλά ως ένα από τα πολλά μέσα που το ίδιο χρησιμοποιεί για να αναδιαρθρωθεί και να ενδυναμωθεί. Ευτυχώς για το ίδιο το σύστημα, έχει καταφέρει να γεμίσει όλη μας την καθημερινότητα (και όσοι δεν έχουμε έρθει σε επαφή με αυτήν, σύντομα θα το κάνουμε!) με χίλια δύο προβλήματα που χρήζουν πολεμικής.

Ας εντοπίσουμε αυτά τα προβλήματα και ας δούμε τι ορίζουμε εμείς ως συμφέρον σαν κομμάτια του όλου- της κοινωνίας, που ενδεχομένως καθόλου να μην ταυτίζονται με αυτά που μας σερβίρονται. Μας περνάει γενικά απ’ το μυαλό, ότι η ευτυχισμένη συνέχεια των φοιτητικών μας χρόνων μπορεί να είναι το ξεπούλημα της όποιας δημιουργικότητάς μας, του ελεύθερου χρόνου μας σε καθέναν που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα αντλήσει υπεραξία από εμάς;

Αρκεί το λοιπόν να προβεί ο καθένας μας σε απλές κινήσεις…εφημερίδες υπάρχουν, το ίντερνετ υφίσταται, κτλ., κτλ., στοιχεία που για μια απλή ενημέρωση αρκούν!! Με αυτόν τον τρόπο θα γλιτώναμε όλοι μας από ένα δίωρο συσσωρευμένης μαλακίας στις συνελεύσεις επαναλαμβάνοντας τι παίζει με το άρθρο, τι είπε η υπουργός μας χθες, έγινε πόλεμος στο Ιράκ και άλλα τέτοια…

Θεωρούμε ότι ο καθένας και καθεμία μετά από περεταίρω δικά του «ψαξίματα», είναι σε θέση (άρα έχει και την ευθύνη) να εξάγει συμπεράσματα, να μπορεί να βρει τη θεώρησή του για τα τεκταινόμενα και να προσεγγίσει και άλλους που μοιράζονται ίδιες ανησυχίες. Έτσι τουλάχιστον θα έχει και μία στοιχειώδη αντίληψη, αν τελικά αποφασίσει ότι θα ψηφίσει και θα εκπροσωπηθεί, τι θα είναι αυτό που θα ψηφίσει, και αν θα αρκεστεί στις παυλίτσες του κάθε πλαισίου, στα ναι και στα όχι του…Ή ίσως και να αποφασίσει να παρακάμψει τις παγιωμένες τακτικές και να οργανώσει ο ίδιος τις δράσεις του.

Όπως η Γ.Σ., έτσι και η κάθε Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης και η ίδια η κατάληψη, εν δυνάμει μπορούν να αποκτήσουν υγιή χαρακτήρα, με την προϋπόθεση της ενεργούς συμμετοχής όλων μας στις πολιτικές διαδικασίες, μπας και γίνουν ποτέ ουσιαστικές. Οι αλλαγές δεν γίνονται ποτέ με την απουσία, αλλά με την ενεργή παρουσία…

αρχιτεΧΘΟΝΙΟΙ

(το παρόν κείμενο είχε μοιραστεί σε συνέλευση στην Αριχτεκτονική Πατρών τον Ιανουάριο του 2007, καιρό πριν δημιουργηθεί το παρόν Blog και καιρό πριν οι αρχιτεΧΘΟΝΙΟΙ αποκτήσουν τη μορφή που είχαν έπειτα. Ήταν μια πρώτη προσπάθεια κάποιοι άνθρωποι να έρθουμε πιο κοντά και να συζητήσουμε τους προβληματισμούς μας. Και ύστερα ήρθε το κίνημα*…)

*γενάρη-μάρτη

peri-syneleusewn2

peri-syneleusewn1