Προεκλογική Διακύρηξη των σπουδαστών της ΠΠΣΠ της Αρχιτεκτονικής Σχολής

(Η ΠΠΣΠ ήταν η νεολαία του ΚΚΕ μ-λ)

Το κείμενο που ακολουθεί χρησιμοποιήθηκε από την Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη (ΠΠΣΠ) στις τελευταίες πριν την δικτατορία εκλογές του Συλλόγου Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ.

(ο τίτλος είναι δικός μας)

Οι εκλογές αυτές ήταν οι πρώτες που διεξάχθηκαν στο νέο σύλλογο των σπουδαστών της Αρχιτεκτονικής Σχολής ο οποίος δημιουργήθηκε σαν σύλλογος ανεξάρτητος από τον Σύλλογο Σπουδαστών του ΕΜΠ (ΣΣΕΜΠ) που υπήρχε μέχρι τότε. Ο σύλλογος ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των σπουδαστών της ΠΠΣΠ, οι οποίοι αναγνώρισαν ότι ο ΣΣΕΜΠ δεν επαρκούσε πια για τις συνδικαλιστικές ανάγκες των σπουδαστών, σχεδίασαν την μορφή του νέου συλλόγου, έγραψαν το καταστατικό του και κίνησαν τη διαδικασία για την αναγνώριση του, καταθέτοντας το καταστατικό στο πρωτοδικείο κ.λπ.
Η πρωτοβουλία αυτή των σπουδαστών της ΠΠΣΠ αναγνωρίστηκε σαν θετική από όλους τους σπουδαστές του Πολυτεχνείου, το καταστατικό αυτό αντιγράφτηκε και από τους σπουδαστές των άλλων σχολών του ΕΜΠ και σε διάφορες φάσεις οι σχολές απέκτησαν επίσης ανεξάρτητους συλλόγους. Η διαδικασία αυτή διακόπηκε από τη δικτατορία και συνεχίστηκε μετά το τέλος της.

Στις εκλογές της αρχιτεκτονικής σχολής η ΠΠΣΠ κατέβασε το κείμενο που ακολουθεί σαν προεκλογικό πρόγραμμα και “αναγκάζοντας”, με την καλή έννοια, όλες τις άλλες παρατάξεις (Λαμπράκηδες, Νεολαία Ένωσης Κέντρου, κλπ.) να συμμετάσχουν σε αυτές τις εκλογές με το δικό τους πρόγραμμα η κάθε μία, πράγμα πρωτοφανές στα χρονικά των σπουδαστικών συλλόγων. Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, το παρακάτω κείμενο, όσο και αν η γλώσσα του σήμερα ηχεί κάπως παράξενα με τη συχνή αναφορά στην μεγαλοαστική τάξη και στον ιμπεριαλισμό, εκθέτει μια πλήρη άποψη για την αρχιτεκτονική και τις σπουδές της αρχιτεκτονικής που ακόμα και σήμερα δεν απέχει από την πραγματικότητα.
Το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας ήταν να διεξαχθούν στην αρχιτεκτονική σχολή, λίγο πριν τη δικτατορία εκλογές με την συμμετοχή όλων των σπουδαστών της αρχιτεκτονικής ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, σε ποσοστό που πρέπει να είναι πρωτοφανές για φοιτητικές εκλογές. Στη συνέχεια σχηματίστηκε ένα διοικητικό συμβούλιο που είχε εκπροσώπους από όλες τις παρατάξεις και συγκροτήθηκε σε σώμα χωρίς τις συνηθισμένες εκείνη την εποχή και μέχρι σήμερα “συμφωνίες” (= παζάρια) κάτω απ’ το τραπέζι.
Οι σπουδαστές της αρχιτεκτονικής συμμετείχαν στη δραστηριότητα του συλλόγου και είναι χαρακτηριστικό ότι ομόθυμα αγωνίστηκαν για την απαλλαγή των σπουδαστών από τον χαφιεδισμό που επικρατούσε στο πολυτεχνείο. Μια από τις πρώτες ενέργειες του συλλόγου ήταν να καταλάβουν το κεντρικό κτίριο της αρχιτεκτονικής σχολής διαμαρτυρόμενοι για τον χαφιεδισμό εκ μέρους τον κλητήρων της αρχιτεκτονικής σχολής. Έμειναν ενωμένοι και επέμειναν στην κατάληψη, παρά την αποβολή εκ μέρους της Συγκλήτου των μελλών του προεδρείου του Συλλόγου. Η κατάληψη έληξε τελικά τα χαράματα της 21 Απριλίου του 1967 και ήταν η τελευταία πολιτική πράξη στον σπουδαστικό χώρο πριν από τη δικτατορία.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται για δύο λόγους: Ο ένας είναι για να συμβάλει στην διερεύνηση της πολιτικής κατάστασης κατά τη δεκαετία του 60 και ο άλλος είναι για να συμβάλει στην συζήτηση περί αρχιτεκτονικής που πρέπει επιτέλους να αρχίσει στις νέες συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας.

Για τις Σελίδες Κριτικής
Κ.Π.

pdf document

από τη σελίδα http://www.critici.gr