Τρικάκια που πετάχτηκαν στην Πορεία για το ασφαλιστικο 13/2

Τα τρικάκια αυτά πετάχτηκαν σε 1000 αντίτυπα στους δρόμους της Πάτρας κατά τη διάρκεια της Γενικής Απεργίας στις 13 Φεβρουαρίου 2008.

Για το ασφαλιστικό…

Σχολείο, φροντιστήριο, Lower, διαγωνίσματα, βαθμοί, πανελλαδικές εξετάσεις, πανεπιστήμιο, διπλώματα, εξεταστικές, μεταπτυχιακά, στρατός … και όλα αυτά για … δουλειά, απλήρωτες υπερωρίες, επισφαλή εργασία, μετεκπαίδευση, μισθοί πείνας, εργατικά ατυχήματα, απολύσεις, επαναπροσλήψεις και πάλι απ’ την αρχή. Μάγκες, μας κλέβουν τη ζωή!

Κι αν πέρυσι το πεδίο μάχης ήταν το εκπαιδευτικό (άρθρο 16, νόμος πλαίσιο, απεργίες δασκάλων, καταλήψεις μαθητών), φέτος τα αφεντικά αποφάσισαν να χτυπήσουν το εργασιακό. Κυβέρνηση, βιομήχανοι, τραπεζίτες βάλθηκαν να πάρουν πίσω και τα τελευταία κοινωνικά κεκτημένα, που το εργατικό κίνημα είχε καταφέρει, μετατρέποντας την ήδη επισφαλή ζωή μας σε πραγματική σκλαβιά.

Η δημόσια ασφάλιση γίνεται ατομική και ιδιωτική, αφού αυτά που θα μας παρέχονται από το κράτος ή από τα επαγγελματικά ταμεία δεν θα επαρκούν και θα αναγκαζόμαστε να ασφαλιζόμαστε σε ιδιωτικές εταιρίες.

Οι συντάξεις θα μειωθούν κατακόρυφα λόγω της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού τους. Η σύνταξη πλέον θα υπολογίζεται στο 70% (από 80% σήμερα) των μισθών της τελευταίας 15ετίας ή ολόκληρου του εργατικού βίου.

Τα χρόνια εργασίας αυξάνονται. Βασιζόμενοι στην επιστημονική θέση ότι ο «πληθυσμός γερνάει» και το εργατικό δυναμικό μειώνεται, η νέα πραγματικότητα που επιβάλλουν τα αφεντικά, μας θέλει να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.

«Ενοποίηση και εξορθολογισμός των ασφαλιστικών ταμείων», με πρόφαση ότι τα ταμεία είναι πολλά και η γραφειοκρατία μεγάλη. Τα ταμεία θα ενοποιηθούν προς τα κάτω, οδηγούμενα στην οριστική τους διάλυση. Οι παροχές μειώνονται και τα ήδη κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζόμενων θα υποβαθμιστούν ή θα χαθούν και θα χαριστούν τα εργοδοτικά χρέη.

Αποχαρακτηρισμός πολλών βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και μείωση των αναπηρικών συντάξεων.

Χρήση των αποθεματικών για επενδύσεις. Τα επικουρικά ταμεία θα μετατραπούν σε επαγγελματικά και τα αποθεματικά τους θα χρησιμοποιηθούν έως 70% στο χρηματιστήριο.

Διαχωρισμός της κοινωνικής περίθαλψης/προστασίας από την κοινωνική ασφάλιση για τους νέους ασφαλισμένους, αλλά και για όλους αυτούς που έχουν ασφαλιστεί από το 1983 μέχρι το 1992.

Αυτό που ξεκάθαρα φαίνεται είναι ότι όλοι αυτοί που χρόνια κλέβουν τα λεφτά από τα ταμεία, προσπαθούν να καλύψουν την κρίση που υπάρχει στο εργασιακό, προτείνοντας ένα αντιδραστικό και αντικοινωνικό ασφαλιστικό πρόγραμμα. Κι αν η παραπάνω επίθεση πλήττει ένα κομμάτι με «κανονική» εργασιακή πραγματικότητα, πόσο μάλλον πλήττονται όλοι αυτοί που βρίσκονται σε δυσμενή θέση: «μαύροι εργαζόμενοι», μετανάστες, άνεργοι. Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ελεημοσύνη των αφεντικών ή του κράτους, αλλά αυτό που δικαιωματικά ανήκει στους εργαζόμενους, είναι ένα κομμάτι των δεδουλευμένων.

Αρνούμενοι τη συμμετοχή σε κάθε είδους διάλογο και ξεπερνώντας τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες θα πρέπει να πιέσουμε για μαζικές καταλήψεις και γενικές απεργίες διαρκείας, ώστε ο αγώνας να καταφέρει να οργανωθεί «από τα κάτω». Στόχος δεν είναι μόνο η αντίδραση στις νέες ασφαλιστικές ρυθμίσεις, ούτε η υπεράσπιση της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά η απαίτηση και η διεκδίκηση όλων αυτών που μας ανήκουν. Οι απαντήσεις δίνονται στο δρόμο και όχι στη Βουλή.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

αρχιτεΧΘΟΝΙΟΙ

(Το κείμενο μοιράστηκε στη συνέλευση της Αρχιτεκτονικής και στην πορεία στις 12/12 στην Πάτρα)

pdf document

…μετά από δέκα μήνες κινητοποιήσεων!

Μετά απο δέκα μήνες κινητοποιήσεων το ερώτημα που προκύπτει είναι αν και με ποιόν τρόπο συνεχίζουμε τον αγώνα. Το φοιτητικό κίνημα έχει επιτύχει νίκες στις δομές του, στις διαδικασίες του και σε κάποιες διεκδικήσεις του, αλλα τα δύο θεμελιακά του αιτήματα δεν έχουν επιτευχθεί. Ο νόμος Πλαίσιο ψηφίστηκε και το άρθρο 16 αναθεωρήθηκε σε πρώτο βαθμό με την συνενοχή όλων. Επομένως, στο αρχικό ερώτημα, η απάντηση είναι οτι ο ανυποχώρητος και καθολικός αγώνας είναι μονόδρομος. Η μεταστροφή των διεκδικήσεων σε μη εφαρμογή μέσα στα πανεπιστήμια είναι άστοχη. Απο τη στιγμή που ισχύει κρατικά ο νόμος, τα πανεπιστήμια που δεν συμμορφόνονται δεν θα χρηματοδοτούνται, νόμιμα πλέον, απο το κρατικό προυπολογισμό.

Μόνη λύση είναι η ολοκληρωτική κατάργηση του νόμου μέσα απο τις μαζικότερες και συλλογικότερες μορφές πάλης. Είναι αναγκαίο να διατηρήσουμε το εννιαίο παννελαδικό μέτωπο κινητοποιήσεων. Οι κλειστές σχολές και οι πορείες έχουν το πιο άμεσο και ισχυρό αντίκτυπο. Είναι κοινωνικά νομιμοποιημένες μορφές αγώνα που το κράτος ξεκάθαρα επιδιώκει να ποινικοποιήσει μέσα απο τη καταστολή και μέσα από τη κατάργηση του ασύλου, που ο νόμος πλαίσιο επιβάλλει στη πράξη. Τα νούμερα των καταλήψεων και των ανθρώπων που κατεβαίνουν στο δρόμο είναι ενδεικτικά της δυναμικής του κινήματος.

Σταματώντας, μαζέυοντας τα μαθήματα και τις εξεταστικές μας, επαληθεύουμε τις προβλέψεις του κράτους και των ΜΜΕ (‘’ οι φοιτητές κουράστηκαν να επανασταστούν αφού ούτως ή άλλως ο νόμος έχει ψηφιστεί.’’). Αυτή είναι η μόνη σίγουρη ήττα και είναι πράγματι τραγικό τούτο να συμβαίνει από το εσωτερικό του κινήματος.

Εάν το φοιτητικό κίνημα μετά τις εντυπωσιακές εκρήξεις, που σημείωσε στη κοινωνική πραγματικότητα, δεν συνεχίσει και δεν διεκδικήσει τους ξεκάθαρους στόχους του, οι επερχόμενες διεκδικήσεις θα είναι εξαρχής καταδικασμένες. Αντίθετα, η υλική νίκη αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη σε οποιαδήποτε έμπρακτη αμφίσβητηση παίρνει τη μορφή κινήματος στο μέλλον.

Ο νόμος Πλαίσο μπορεί να αποσυρθεί, το άρθρο 16 μπορεί να μην αναθεωρηθεί.

Τελικά το μόνο ερώτημα είναι καθολικός αγώνας ή υπόταγη.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.

Η ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ, Η ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ.

αυτόνομη κίνηση αρχιτεκτονικής

(η αυτόνομη κίνηση αρχιτεκτονικής έβγαζε λόγο κατά τη διάρκεια των καταλήψεων του γενάρη-μάρτη και πάνω κάτω αποτελούταν από τα ίδια άτομα που αποτέλεσαν αργότερα και τους αρχιτεΧΘΟΝΙΟΥΣ)

Περί συνελεύσεων και … άλλων δεινών

Περί συνελεύσεων …και άλλων δεινών

Η κυρίαρχη λογική στη συνέλευση ως τώρα:«Εγώ που όλη μέρα τρέχω, βρήκα και χρόνο να έρθω στη Γενική Συνέλευση, να ενημερωθώ και να αποκτήσω άποψη στα θέματα που «καίνε» την κοινωνία και κυρίως το Πανεπιστήμιο. Θα ακούσω αυτούς που κάτι ξέρουν (βλ. παρατάξεις) και στις 3 ώρες θα έχω βρει τη λύση που μου αρέσει περισσότερο, θα τη στηρίξω, θα τη ψηφίσω και θα φύγω!(αν αντέξω)»

Σε αυτές τις 3 ώρες της Γ.Σ. δε συμβαίνει τίποτα άλλο πέρα από μάχη έτοιμων και προαποφασισμένων απόψεων, θέσεων, λύσεων και εγγυητών αυτών. Έτσι απλά είναι αδύνατη η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων ή άλλων τρόπων ανάλυσης ζητημάτων, αν αυτά δεν παρουσιάζονται (απονεκρωμένα) σε ένα πλαίσιο. Ανυπαρξία ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου!

Δε θεωρούμε ότι η ατομική ευθύνη του καθενός μας έγκειται (και εξαντλείται) στην ψήφιση των πιο γαμάτων bullets και στην ανάθεση πραγματοποίησης των σε αυτούς που τα πρότειναν… Έλεος! Ας συνειδητοποιήσουμε πια, ότι στις πραγματικές πολιτικές διαδικασίες θα πρέπει να σπάσουμε τα αρχίδια μας, μέχρι να καταλάβει ο καθένας τι ρόλο βαράει και αυτός και οι άλλοι και για ποιον λόγο κανείς δεν κατέχει περισσότερα κιλά «φωτός» από κάποιον άλλον.

Ενημερωτικές, αναθετικές, αντιπροσωπευτικές, πεφωτισμένες και παθητικές λογικές (και πού ‘σαι ακόμα…) κι έτσι απλά ολοκληρωθήκαμε πολιτικά!

Το άρθρο 16 δεν το αντιλαμβανόμαστε ως τη μοναδική απειλή από ένα σύστημα αντιτιθέμενο στα δικά μας συμφέροντα, αλλά ως ένα από τα πολλά μέσα που το ίδιο χρησιμοποιεί για να αναδιαρθρωθεί και να ενδυναμωθεί. Ευτυχώς για το ίδιο το σύστημα, έχει καταφέρει να γεμίσει όλη μας την καθημερινότητα (και όσοι δεν έχουμε έρθει σε επαφή με αυτήν, σύντομα θα το κάνουμε!) με χίλια δύο προβλήματα που χρήζουν πολεμικής.

Ας εντοπίσουμε αυτά τα προβλήματα και ας δούμε τι ορίζουμε εμείς ως συμφέρον σαν κομμάτια του όλου- της κοινωνίας, που ενδεχομένως καθόλου να μην ταυτίζονται με αυτά που μας σερβίρονται. Μας περνάει γενικά απ’ το μυαλό, ότι η ευτυχισμένη συνέχεια των φοιτητικών μας χρόνων μπορεί να είναι το ξεπούλημα της όποιας δημιουργικότητάς μας, του ελεύθερου χρόνου μας σε καθέναν που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα αντλήσει υπεραξία από εμάς;

Αρκεί το λοιπόν να προβεί ο καθένας μας σε απλές κινήσεις…εφημερίδες υπάρχουν, το ίντερνετ υφίσταται, κτλ., κτλ., στοιχεία που για μια απλή ενημέρωση αρκούν!! Με αυτόν τον τρόπο θα γλιτώναμε όλοι μας από ένα δίωρο συσσωρευμένης μαλακίας στις συνελεύσεις επαναλαμβάνοντας τι παίζει με το άρθρο, τι είπε η υπουργός μας χθες, έγινε πόλεμος στο Ιράκ και άλλα τέτοια…

Θεωρούμε ότι ο καθένας και καθεμία μετά από περεταίρω δικά του «ψαξίματα», είναι σε θέση (άρα έχει και την ευθύνη) να εξάγει συμπεράσματα, να μπορεί να βρει τη θεώρησή του για τα τεκταινόμενα και να προσεγγίσει και άλλους που μοιράζονται ίδιες ανησυχίες. Έτσι τουλάχιστον θα έχει και μία στοιχειώδη αντίληψη, αν τελικά αποφασίσει ότι θα ψηφίσει και θα εκπροσωπηθεί, τι θα είναι αυτό που θα ψηφίσει, και αν θα αρκεστεί στις παυλίτσες του κάθε πλαισίου, στα ναι και στα όχι του…Ή ίσως και να αποφασίσει να παρακάμψει τις παγιωμένες τακτικές και να οργανώσει ο ίδιος τις δράσεις του.

Όπως η Γ.Σ., έτσι και η κάθε Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης και η ίδια η κατάληψη, εν δυνάμει μπορούν να αποκτήσουν υγιή χαρακτήρα, με την προϋπόθεση της ενεργούς συμμετοχής όλων μας στις πολιτικές διαδικασίες, μπας και γίνουν ποτέ ουσιαστικές. Οι αλλαγές δεν γίνονται ποτέ με την απουσία, αλλά με την ενεργή παρουσία…

αρχιτεΧΘΟΝΙΟΙ

(το παρόν κείμενο είχε μοιραστεί σε συνέλευση στην Αριχτεκτονική Πατρών τον Ιανουάριο του 2007, καιρό πριν δημιουργηθεί το παρόν Blog και καιρό πριν οι αρχιτεΧΘΟΝΙΟΙ αποκτήσουν τη μορφή που είχαν έπειτα. Ήταν μια πρώτη προσπάθεια κάποιοι άνθρωποι να έρθουμε πιο κοντά και να συζητήσουμε τους προβληματισμούς μας. Και ύστερα ήρθε το κίνημα*…)

*γενάρη-μάρτη